Osteopathie is een vorm van geneeskunde die manueel, dus met de handen, klachten en aandoeningen behandelt. De osteopathie baseert zich hierbij op de anatomie en fysiologie van het menselijk lichaam en vindt zijn basis in de Westerse geneeskunde. Binnen het osteopathisch concept gaat men uit van het zelfhelend vermogen van het lichaam en stelt men dat, mits de juiste voorwaarden zijn gecreëerd, het lichaam in staat is zichzelf te genezen. De juiste voorwaarden zijn, naast goede voeding en innerlijke harmonie, dat het oerprincipe van beweging in het menselijk lichaam niet verstoord of tot stilstand mag worden gebracht.

Beweging en circulatiesysteem

Onder de wet van het circuleren verstaan we: hoe beter de beweging, hoe beter de aan- en afvoer van bouw- en afvalstoffen.

Beweging in het lichaam is een absolute noodzaak om te kunnen functioneren. Denk maar aan het kloppen van het hart, of het uitzetten van de borstkas om de longen meer volume te kunnen geven.

Bewegingsverlies in een bepaalde regio van het lichaam zal door de lokaal verminderde aan- en afvoer leiden tot degeneratie van weefselstruc turen.

De aan- en afvoer zal altijd het slechtst zijn waar het bewegingsverlies het grootst is.

Oorzaak en gevolg

Bewegingsverlies in de structuur kan het gevolg zijn van zowel interne als externe prikkelingen zoals littekenvorming na chirurgische ingrepen of overbelasting van spieren en gewrichten door een eenzijdige belasting.

Dergelijk bewegingsverlies in het structurele systeem wordt ook verkleving of blokkade genoemd. Bewegingsverlies na een enkelverstuiking bijvoorbeeld kan zowel door een foute positie van de enkelbotten als van een spaakbeen verhoogde spanning in het bekken uitlokken.